ترکیب جنبه‌های مولکولی سرطان پستان با هورمون‌درمانی

اهداف سرطان پستان یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در جهان است که فاکتورهای مختلف ژنتیکی و اپی‌ژنتیکی بر آن مؤثر است. هورمون استروژن یکی از فاکتورهای مؤثر در بروز این سرطان به‌حساب می‌آید. این فاکتور منجر به ایجاد یک‌سری تغییرات و آغاز و پیشرفت سرطان پستان می‌شود. مواد و روش‌ها در این تحقیق اساس مولکولی سرطان پستان، اثر فاکتورهای رشد، هورمون استروژن و گیرنده‌های استروژنی در وقوع سرطان، استفاده از داروهای آنتی‌استروژنی نظیر تاموکسیفن در درمان سرطان پستان و سازوکار‌های مقاومت در برابر این داروها بررسی شده است. از پایگاه‌های اطلاعاتی NCBI، PUBMED، Google Scholar و OVID MEDLINE در جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز استفاده شد. یافته‌ها افزایش هورمون استروژن و گیرندة استروژنی به‌شدت در وقوع سرطان پستان مؤثر است. تاموکسیفن درمان کمکی استانداردی برای زنان با سرطان پستان از نوع گیرندة مثبت استروژن ( ER-positive) است، اما گاهی مقاومت ذاتی یا اکتسابی به اندوکراین درمانی وجود دارد. نتیجه‌گیری داروهای آنتی‌استروژنی نظیر تاموکسیفن نقش مهاری در سرطان‌های پستان وابسته به استروژن دارد و مانع از اتصال استروژن به گیرندة خود در سرطان‌های ER+ می‌شود. دانستن اساس مولکولی سرطان پستان برای رسیدن به شیوة درمانی مؤثر و غلبه به مقاومت مهم است.